سلام، 

من یه کم توی شروع ارتباطات اجتماعی ضعیفم، با اینکه قیافه خوبی دارم و از نظر اجتماعی و تحصیلی در موقعیت نسبتاً بالایی هستم (قصد تعریف از خودمو ندارم فقط دارم در مورد خودم توضیح می دم)، ولی هیچ پسری دوروبرم نیست و تا حالا دوست پسر نداشتم.
تازه یه مدته که کارشناسی ارشدمو تموم کردمو اومدم شهرمون، احساس تنهایی داره منو داره می خوره.
 در یه کلام لوندی بلدنیستم، شاید پسرا دوست داشته باشن بهم نزدیک شن ولی انقدر جدیم جرئت نمی کنن.
خیلی دوست دارم نگید که تنهاییمو با خدا پر کنم، چون ارتباطم باهاش خوبه خدا رو شکر.