هیچ کس ما رو دوست نداره جز خدا

نمیدونم چرا همه ی ما تنهاییم یعنی از بقیه چیزی کم داریم که نداریم، اصلا وقتی خوانواده ت تو رو مثل انسان حساب نکنه از بقیه چه توقعی داری، وقتی دوستات با تو مثل دوست حساب نکنه از مردم چه توقعی داشته باشیم.

در کل وقتی کسی ما رو یه دیوونه فرض کنه اصلا اعتماد به نفسی برامون نمیمونه، پس ما یه انسان تنهاییم که هیچکس ما رو دوست نداره جز خدا

چرا نه پدر مادرم و نه هیچ کس دیگه دوستم نداره؟

من یه دختر نو جوونم، اما خیلی تنهام، دردهایی که تو زندگیم کشیدم خیلی زیاده، مذهبیم و تا حالا هم عاشق نشدم، از زدن و دعوا کردن های مادر و پدرم هم خسته شدم. 

من خیلی زشتم؟ چرا نه پدر مادرم و نه هیچ کس دیگه دوستم نداره؟