چرا باید همه با هم تنها باشیم چرا تنها های عالم هم دیگه رو از تنهایی در نمیارن

یه چیزی بگم فقط خدا نیست که تنهاست ما ادمام تنهاییم و این تنهایی هم لازمه ما آدما یه عده تنهاییم که یه زندگی جمعی ساختیم و این طبیعیه . آدما با هم متفاوتن پس نباید توقع داشته باشیم که ما رو بفهمن .اگه بیشتر هم رو تحمل میکردیم انقدر تنها نبودیم .اگه خودمون رو با همه داشته و نداشته هامون دوست داشتیم همه چی حتی تنهایی مون برامون ارزشمند بود .
قبلش که پیام های پست " چرا هیچ کس منو دوست نداره؟ " رو بخونم احساس مرگ داشتم از تحقیر و توهین جنگ اعصابی که با پدرم داشتم ولی وقتی نظرات رو خوندم با خودم گفتم حتما همه ما کسایی داریم حضورشون به همین شکل بهشته که وقتی نباشن میفهمیم .
چون یه خانوادایم و باید تحمل کنیم من خوشبختم چون بعد اون همه دعوا آخرش تو بغل بابا ازش عذرخواهی کردم خانواده همینه قدر همینا که هستنو بدونیم با بدیا و خوبی هاشونو خداااا اگه نبود ما نمیتونستم این تنهایی و آدماش رو تحمل کنم .
یه چیزی رو بارها شنیدم ولی وقتی فهمیدم خواستم زندگی کنم خدا به اندازه تلاشمون پاداش میده اگه بارها تلاش کردی و نشد که نشد اگه هیچ کس ندیده خدا دیده و براش با ارزشی و پاداش میده ینی عمرت به فنا نرفته حتی اگه به نظر ادما بی عرضه باشی شرط خدا تلاشته پش بهشت مفت چنگت میشه پس هیچ وقت نا امید نشو از تلاش دست نکش
 خوبه که خدا درکت میکنه خدا ثانیه به ثانیه باهات بوده خدا همه چیو میدونه حتی بهتر از خودت قبل از اینکه بگی .
برا همین اون دنیا حسابش فرق میکنه با این دنیا و آدماش .
" یکی از کاربران "