سلام
تنهایی خیلی مقدسه البته از نظر من. :) . تجربه نشون داده که معمولا آدم های خوب و مهربون همیشه تنهان. تنهان چون لاشی نیستن، چون دو رو نیستن و خیلی چیزای دیگه:) . و همین تفاوتشه که مهمه!
چون تو اگه یه آدم بد باشی، مسلما دوستاتم مثل خودتن. و یه روز همون آدم های به ظاهر "رفیق" ترکت میکنن و تنهات میذارن. هیچ دوست خوب و پاکی نداری که بدونی همیشه باهات میمونه. چون آدمهای خوب نمیتونن گرگ باشن چون یه چیزی دارن به نام وجدان… ولی اگر خوب باشی و تنها باشی میفهمی بقیع اون قدری ارزش ندارن که با تو باشن و اون موقع میفهمی که مشکل از تو نیست و از اوناس:)
اگه دوستای خوبی دارین همیشه کنارشون باشین و قدرشونو بدونید. اگرم ندارید،بدونید که اولین دوستتون همیشه خداست و خدا خودش همیشه کنارتونه:)
" Aylar "
